2 kwietnia obchodziliśmy szóstą rocznicę śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II, a już niedługo, bo 1 maja będziemy świętować Jego Beatyfikację. W związku z tą okazją 4 kwietnia 2011 r. Szkolny Teatr Archutowskiego wystawił fragmenty dramatu Karola Wojtyły Promieniowanie ojcostwa. W przedstawieniu tym wykorzystane zostały m.in.: wczesny utwór dziewiętnastoletniego Karola Wojtyły Magnificat wykonany przez Grupę Bardów z Lublina, Psalm nadziei z Psałterza wrześniowego Piotra Rubika,  fragmenty filmu dokumentalnego z pogrzebu Ojca Świętego oraz fotografie z obozów Karola Wojtyły, które  pokazują całe Jego duszpasterskie zaangażowanie.

Promieniowanie ojcostwa ukazuje rożne aspekty ojcostwa, tego o wymiarze ludzkim i duchowym.  Relacja ojciec-dziecko zajmuje tutaj wiele miejsca. Nasze szkolne przedstawienie starało się szczególnie zwrócić na to uwagę. Dialog Ojca-Adama (będącego też zarazem odpowiednikiem naszego Praojca) z córką Moniką tworzył klimat wędrówek górskich przyszłego Papieża ze swoimi młodymi przyjaciółmi. Pokazywał miłość ludzką Ojca, a tym samym miłość płynącą od Boga. Boga, który upomina, ale i pociesza, czeka na nas, przebacza i mówi: „Nie bój się - ja JESTEM”. Te ostatnie słowa szczególnie mocno mogły zapaść w naszych sercach, kiedy słuchaliśmy autentycznego nagrania przemówienia Jana Pawła II z Gdyni 1987 r.
Promieniowanie ojcostwa jest równocześnie rozważaniem o rodzeniu się, które – jak pisze Ojciec Święty w Liście do rodzin z 1994 – jest kontynuacją tworzenia.

Każdy z nas ma jakieś swoje wspomnienia związane z Ojcem Świętym, czy to z bezpośrednich spotkań w trakcie pielgrzymek, audiencji, czy poprzez czytanie tekstów, encyklik, rozważań Papieża. Za każdym jednak razem uderza każdego z nas Jego autentyczność. Autentyczny był, kiedy wędrował po górach, nauczał, modlił się, cierpiał i autentyczny był też, kiedy odchodził do Nieba. Całym swoim życiem pokazywał, jak Kochać bliźniego i ta Miłość najpełniej wyrażała się w Jego Ojcostwie, w Jego zatroskaniu i poszukiwaniu drugiego Człowieka.

„Miłość jest stale wyborem i stale rodzi się z wyboru.
(Oto jest tajemnica słowa „moje”.)
Jeśli miłuję, muszę stale wybierać ciebie w sobie,
Muszę więc stale rodzić ciebie i stale się rodzić w tobie.
Rodząc w ten sposób przez nieustanny wybór – rodzimy miłość”.     
(Promieniowanie ojcostwa, 1964)

OBSADA:
Monika - Aleksandra Momot (kl. I b)
Adam - Jan Krajewski (gościnnie – uczeń kl. II Katolickiego Gimnazjum Męskiego im. bł. Ks. J. Popiełuszki)

ŚWIATŁO I DŹWIĘK
Wilhelm Bożenda (kl. II b)

WSPÓŁPRACA  (opracowanie tekstu)
p. Anna Piasecka i p. Anna Radomska

SCENARIUSZ i REŻYSERIA
p. Anna Radomska

Teatr Archutowskiego bardzo dziękuje za gościnny występ Janka Krajewskiego, ucznia KGM.